Live vanuit het baie mooie Wellington

 Ik ben er geraakt! Autoproblemen richting Schiphol, weinig slaap in het hotel en dan een vlucht van 11 uur... moe maar vooral vol spanning liep ik met een vreugdesprongetje weg van de immigratiedienst tot bij Coretha en Thys, de eigenaars van La Rochelle B&B. Meteen gingen we de baan op, waar we al snel in de file stonden. De politie hield namelijk schijnbaar willekeurig voertuigen tegen, waardoor ik tijd had om te kijken naar de townships langs de kant van de weg. Dat zijn de sloppenwijken van Zuid-Afrika en helaas bestaan er daar veel van. Het was al donker en het viel erg op dat er maar weinig licht was voor de vele 'huizen' die er stonden, wat ook zichtbaar was vanuit de lucht. Een uur later kwamen we aan in de B&B en kon ik na een verwelkoming door een enthousiaste Duitse herder, Sjokka, eindelijk in mijn kamer. 

Zaterdag had ik de gelegenheid om te zien waar ik terechtgekomen was.Ik heb een leuk terrasje, met een uitzicht om van te genieten tijdens het eten. Coretha heeft me met de auto rondgeleid in Wellington. Ze toonde zowel de historische gebouwen, als de winkels (waarbij ik soms zelfs een rondleiding kreeg binnen de winkel), als mijn toekomstige stageschool! Nu heb ik een Zuid-Afrikaans gsm-nummer, dankzij Mario de winkelassistent.

Gisteren had ik een afspraak met Johan Anker. Hij is de assistent-decaan van de onderwijsfaculteit van CPUT, Cape Peninsula Institute of Technology. Omdat Johan de contactpersoon is die mijn stage en verblijf geregeld heeft, was ik natuurlijk heel blij om hem in het echt te ontmoeten. Bij hem thuis praatten we over hun bezoek aan België, Afrikaans, Nederlands, schoolsystemen... Daarnaast spraken we ook af vandaag om 7:20 om naar mijn stageschool te gaan. Hij zei dat ik wel een aantal lessen in het Afrikaans/Nederlands zou mogen geven in CPUT zelf, dus daar kan ik ook naar uitkijken zonder dit nog te moeten regelen met Hugenote.

 's Avonds had ik nog een braai (soort van barbecue) met Coretha, Thys en Hennie, hun jongste zoon. Vegetariër zijnde, heb ik geen vlees gegeten, maar wel lekkere 'braaibroodjies': geroosterd brood met daartussen kaas, tomaat en sweet chilli, als ik het mij goed herinner. Hier braaien ze heel vaak, vooral in de zomerweekends. Dit kan gewoon met het gezin zijn, maar het is vooral een sociale aangelegenheid waarvoor vrienden en familie worden uitgenodigd.

School begint hier om 7:30. Dat was toch even slikken toen ik dit hoorde. Het voordeel is dan wel dat de lessen gedaan zijn om 14:00, waardoor zowat alle leerlingen tijd hebben voor de sporten die de school aanbiedt. Dit zijn momenteel atletiek, zwemmen, cricket, golf, tennis ... Later in het jaar begint rugby en ik kan niet wachten om daar een match van mee te pikken! Omdat ik zo vroeg moest opstaan, wou ik goed uitgerust zijn. Aangezien een kleine ventilator mij stoorde, zette ik hem uit, wat niet zo eenvoudig was. Resultaat: kortsluiting. Oeps. Ik zag dat lichten van het hoofdhuis wel nog werkten, dus ik heb het maar genegeerd en een nachtje zonder airco doorgebracht. 

Deze ochtend bracht Johan mij naar Hugenote Hoërskool, waar ik werd achtergelaten bij mijn mentor Engels, mevr. Karin Fourie. Ik heb de hele dag met haar doorgebracht en zij stelde mij voor bij de directeur, bij andere leerkrachten en bij ALLE STUDENTEN. Hoe zij dit deed? Elke maandagochtend is er een schoolbijeenkomst in de grote zaal. Alle leerkrachten (zo'n 35) zitten dan op het podium en de ongeveer 800 leerlingen kijken toe. Als stagiaire mocht ik ook een plaats innemen op het podium tussen de leerkrachten. Nu heb ik geen podiumvrees, maar toen mevr. Fourie mij voorstelde en de hele zaal begon te klappen als welkom voor "Mevrouw Joke De Lille van België", zwaaide ik toch eerder bedeesd terug. Een zee van jongens en meisjes (die trouwens gescheiden zitten) in uniform is toch wel eens een ervaring om te zien. Wat gebeurt er nu verder nog tijdens zo'n bijeenkomst?

1. Een jongen en een meisje brengen traag op muziek de Zuid-Afrikaanse vlag en de schoolvlag naar voren en hijsen ze. In België zou dit echt nooit zo serieus lukken, maar er is hier geen gegiechel te zien of te horen. Alles verloopt erg plechtig.
2. Iedereen zingt mee met het volkslied van Zuid-Afrika (in 5 van de 11 officiële talen), dit ga ik dus toch eens leren.
3. Een jongerenwerker spreekt over een onderwerp i.v.m. morele normen en waarden en quote af en toe de Bijbel.
4. Iedereen bidt samen. 
5. Aankondigingen, waaronder de komst van mezelf, 1001 sportuitslagen van leerlingen, praktische meldingen ...
6. De tussenstand tussen de 3 groepen (zoals de afdelingen in Harry Potter) wordt bekendgemaakt, onder applaus en boegeroep. De afdelingen zijn de Duikers, de Rietbokken en de Koedoes: dit zijn allemaal dieren die voorkomen in Zuid-Afrika.
7. Iedereen zingt het schoollied in Afrikaans, dit moet ik dus ook best leren. Anders sta ik daar toch maar dwaas te glimlachen.

Na de toch wel indrukwekkende bijeenkomst, heb ik drie lessen geobserveerd bij mevr. Fourie. Zij geeft les aan graad 10, 11 en 12. Dit zijn de laatste 3 jaren van het secundair onderwijs. Graad 12 wordt ook matriek genoemd. In de drie klassen zijn ze bezig met literatuur. Dit komt erop neer dat de leerkracht gedurende een lessenreeks het hele boek voorleest en af en toe vragen mondeling vragen stelt en dingen verduidelijkt. Na een hoofdstuk beantwoorden de leerlingen dan ook schriftelijk vragen. In 1 klas mochten de leerlingen ook eens voorlezen. Dit was door de hitte toch vermoeiend voor de leerlingen, die er wel moe uitzagen. Een paar ventilatoren stonden niet aan, maar ik zal er niet aankomen (zie kortsluiting vannacht).

De les wordt trouwens ook regelmatig onderbroken door mededelingen van het secretariaat (Bv. "Leerling X moet naar hier komen.") via een speaker in de klas. Het is dus echt wel à la Grease, zonder xylofoon. Er is ook een camera die alles filmt en toen er een mededeling voor mijn mentor was, kon zij hier gewoon op antwoorden. Het ging over een wiskundeboek... Op het einde van de les werd ik nog verrast door een leerling die zijn schetsen in mangastijl trots kwam tonen en sloot ik nog even de ogen een beetje tijdens het bidden.

Ondertussen heb ik al drie gebeden meegemaakt (ook tijdens de braai hier) en het stoort me zeker niet, alhoewel het toch wat wennen is. Ik denk niet dat er slecht op gereageerd zou worden op iemand die ongelovig is: de leerkracht maakte tijdens een literatuurles een opmerking over het  respecteren van iedereen die in gelijk wat gelooft of niet gelooft. 

Om deze lange tweede post af te sluiten, wil ik toch nog melden dat mijn communicatie hier voornamelijk in het Afrikaans gebeurt. Tenminste: anderen spreken Afrikaans terwijl ik probeer om dit zoveel mogelijk na te doen. Ik denk graag dat ik momenteel Neder-Afrikaans spreek, wat niet slecht is na slechts een paar dagen.

Nu nog een wandeling maken in de buurt, de hitte valt al wat beter mee...

Met de steun van: