Ek Is Gelukkig Hier.

Het is ondertussen al bijna drie weken geleden dat ik nog een update gepost heb, waardoor het dringend tijd wordt daarvoor. Anders zal ik sowieso te veel belevenissen overslaan of een half boek ineens moeten posten. In de blog van vandaag zal ik jullie meenemen naar Yzerfontein, Westkust Nationaal Park, Shakespeare’s Othello in the park, de Neighbour Food Market, Waterfront, Prince Albert, Bella’s en CPUT. Spring in die bakkie en laat nie los nie, want ons sal vinnig ry.

Het weekend van 12 februari heb ik in Yzerfontein gespendeerd, een rustig dorp aan de westkust waar alle rijken en een paar minder rijken een vakantieoptrekje hebben. In Tysie se huisie logeerde ik met C&T. Wel, ik sliep in de tent ernaast, maar de dubbele matras en elektriciteitsvoorziening zorgden voor het  5*****-logement. Het water van de Atlantische Oceaan is k-k-k-k-koud, maar natuurlijk kon ik het niet laten om toch eens te gaan zwemmen. Daarnaast waren chillen op het strand en lezen met een prachtig uitzicht mijn belangrijkste bezigheden. Een mens moet nu eenmaal prioriteiten stellen.

De wilde struisvogels die  er gewoon op straat en in de duinen lopen en de schattige dassies (marmotachtige knaagdieren) waren de kers op de taart, al mag ik ook de schildpad niet vergeten. We hebben er ook gebraaid: Zuid-Afrikaanse snoek (=/= onze snoek!) en mosselen. Met een paar wandelingen op de rotsen en de nice scenery was Yzerfontein de ideale plaats om te relaxen.

Op zondag heb ik met H het Westkust Nationaal Park bezocht. Naast het fynbos (flora uniek voor de West-Kaap), hebben we ook drie soorten antilopen gezien, waaronder een kudu en een sabelantilope. Toch leuk om ze te spotten! In het Park hebben we iemand opgehaald, maar niet vooraleer we gezwommen hadden in de gigantische lagune waarin verder geen mens te bespeuren viel. Een eenzaam bootje bij eb was het onderwerp van een –al zeg ik het zelf- mooie foto. Helaas ben ik wel mijn horloge vergeten op het strand, waarna het ongetwijfeld weggespoeld is. RIP (en sorry papa, het was een handig cadeau…). Het was een zalige afsluiter van het weekend waarin ik erg verbrand was, wat vooral de volgende dagen duidelijk werd. De frisse zeebries verdoezelde namelijk de felle zonnestralen die ik in Wellington zoveel mogelijk probeer te ontwijken.

Maandag 15 februari vertrokken twee leerkrachten Engels en ikzelf met een paar busjes naar het Maynard Theater in Wynberg, Kaapstad. Daar was er een openluchttheater waar voorstellingen van Othello gespeeld werden naar de traditie van Shakespeare in the park. Aangezien Othello voor de matrieks (graad 12) van Zuid-Afrika verplichte kost is dit jaar, waren alle andere gasten ook leerlingen met begeleiders. Het toneel begon tijdens zonsondergang en al snel was het volledig donker, waardoor de lichteffecten op het podium tussen de bomen echt wel indrukwekkend waren. 

Het plotse geritsel in de struiken naast me (aangezien ik op het uiteinde van onze rij zat) deed me echter denken aan een wild dier dat elk moment tevoorschijn kon springen… tot Ms Fourie zei dat het waarschijnlijk gewoon een muis was. Ja zeg, this is Africa, you never know… Beoordeling van de avond: prachtige voorstelling, waarbij alle meisjes toch een oogje hadden op de echte held van het verhaal. Othello bleek maar een whiner, wat ik zelfs niet van een tragische held kon appreciëren.

De meest naburige stad is Paarl. Daar heb ik het Afrikaanse Taalmuseum bezocht, wat toch wel eens de moeite was. Ondertussen ben ik ook al twee keer overdag naar Stellenbosch geweest. Deze bruisende, kunstzinnige studentenstad heeft een indrukwekkende universiteitscampus en veel souvenirwinkeltjes. Ik heb er ook een atletiekmeeting tussen vier secundaire meisjesscholen meegemaakt, wat alweer een groot evenement was. Op het einde kwam de drumband van Boys’ High een aanzoek ‘trommelen’ voor de tribune van Girls’ High, hoe schattig is dit? 

Het weekend van 22 februari kwamen twee Belgische meisjes vanuit Prince Albert, middle of nowhere, naar Wellington. Ze waren van Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen, net zoals de vijf Belgjes hier, die ik ondertussen al had leren kennen. Ik heb dan voor het weekend met hen een auto gehuurd, zodat we met twee auto’s richting Kaapstad konden gaan. 

Daar hebben we zotlekker gegeten in de Neighbour Food Market, waar er echt veel te veel keuze was. De drukte namen we er graag bij, want de eetkraampjes vormden een gezellige boel met gerechten vanuit de hele wereld (er waren zelfs Belgian Waffles). Ik ging voor Italiaans. Na de brunch reden we verder naar Waterfront, het ‘dorp’ dat gebouwd werd voor het WK Voetbal in 2010. Geen vuvuzela’s te horen, wel een voetbalstadium te zien en vooral een groot shoppingcentrum, een formidabel yacht en een terras met zicht op de Tafelberg in de mist en zeeleeuwen in het water. ’s Avonds kon je ons op zaterdag terugvinden in Stellenbosch in de Trumpet Tree om te eten en later in de Mystieke Boer om te dansen, wat een eigenaardige plek bleek. Op zondag kwamen de anderen bij La Rochelle chillen aan het zwembad en gingen we avondeten in Val Du Charron, een chique restaurant met een uitzicht om bij te dromen. Gelukkig is de wisselkoers ons gunstig gezind.

De laatste weken heb ik ook Bella’s beter leren kennen. Dit is de lokale studentenpub die onderverdeeld is in de barruimte waar ook sport (rugby, cricket…) getoond wordt, het terras met picknickbanken, de dansruimte/discotheek en de biljartplaats. Dit alles vormt een leuk geheel met voor ieder wat wils. Ik ben er net geweest, maar maandag is een superrustige avond met bijna geen volk. Woensdagavonden daarentegen, jawadde… Met de Belgen en de locals is het altijd een goed feestje. De eerste keer heb ik zelfs sakkie sakkie gedanst, wat een soort swingen/quickstep is op snelle Afrikaanse schlagermuziek. Heel erg tof, maar moeilijke pasjes. Na muziek à la Justin Bieber is de dansvloer plots voor een half uur een sokkieplaats waar enkel koppels sakkie sakkie dansen in een cirkelvormige beweging rond de ruimte. Wij Belgen stonden toch even met open mond te kijken. Dansen dat die kunnen!

Om het laatste weekend van februari goed in te vullen, hebben we met de Belgen een roadtrip van vier uur gemaakt naar Prince Albert. Dit dorpje is gelegen in de middle of nowhere ‘nabij’ Oudtshoorn. Oordeel vooral zelf over die nabijheid via Google Maps. We hebben er een hike gedaan in Bushman Valley (waarbij we vooral zelf ons pad maakten) naar de top van een berg. Daar hadden we een indrukwekkend overzicht van Prince Albert en de uitgestrekte woestijn/steppe waaraan geen einde leek te komen. Op zondag hebben we de Swartbergpas met de auto gedaan. Die ruwe bergen en natuur deden een mens stil worden… 

Na een fotoshoot op de top keerden we terug naar Prince Albert, waar we in de Lazy Lizard nog iets aten (best veggieburger ever). Daarna maakten we nog een kort ritje vanachter in een bakkie en zorgden we dat de matrassen terug bij de eigenaar geraakten. Die waren namelijk van directrice van de private stageschool van de Belgen ter plaatse. Wij sliepen er in het privéschooltje, wat zeker een toffe ervaring was en leuk geregeld werd voor ons, waarvoor dank!

De lessen Engels in Hugenote zijn nog altijd een plezier om te geven. Mijn twee favoriete klassen (graad 8 en 9) zijn geweldig en vooral met de graad 8 Home Language-klas heb ik een goede band. Ze hebben net een toets gemaakt over leerstof die ik gegeven had en iedereen was geslaagd. Oef, ze hebben geluisterd! Ik heb aan een deel van hen ook een lesje Nederlands gegeven in de speeltijd (omdat ze er zelf al weken om vragen en het eindelijk paste), dus dat was ook wel eens iets anders.

Gisteren ben ik voor de eerste keer naar CPUT geweest om een les bij te wonen. Dat was die van Johan Anker. Hij geeft Afrikaans aan studenten die dit als onderwijsvak hebben gekozen. Momenteel observeer ik nog, maar binnenkort zal ik ook zelf mogen lesgeven… in het Afrikaans. Nu, de Afrikaners in Bella’s dachten gisterenavond dat ik van Paarl (naburige stad) afkomstig ben, dus met mijn accent zit het wel goed. Het probleem is dat mijn woordenschat nog niet uitgebreid genoeg is om perfect Afrikaans te praten zonder mezelf te verraden. Dat is echter de missie voor de komende weken…

Ek is bly dat julle dit lees en ek hoop julle het dit geniet.

Voor wie meer foto's wil zien: klik bovenaan op foto's, daar zijn er nog veel meer te vinden.

~Joke 

01/03/2016

Met steun van: